پيام
+
+ ش ه ي د پرستوي سبک باليست که تن آلوده به غبار خواهش ها و خوشي هاي زودگذر مادي را در چشمه دنيا شست....گرد غربت و غفلت از روان سبز خويش رفت....در بهاري پر از رستگاري.پر از افقهاي صميمي نجابت و نجات و حيات..همچون گل سرخ صميميت شگفت.و چه سعادتي از اين بهتر که غبار دنيا گرايي از روان بزدايي..پرستو وار بال بگشايي و به ساختن آشيانه .بر رخسار پر مهر جلال يار برآيي....
^ چهارشنبه 26/11/90 10:34
ميراب عطش
91/1/27
* کميل *
شهدا شرمنده ايم...از خاك تا افلاك يك پرواز بود؛دل كندن از خاك و دل سپردن به افلاك،بهاي اين پرواز دادن جان بود،دادن جواني ،دادن خون بود.